Kaszubi to bardzo religijny naród. Może się o tym przekonać każdy kto choć raz miał możliwość „prywatnego” kontaktu z nimi. Bardzo charakterystyczna dla Kaszubów jest forma pożegnania. Zwyczajowe „do widzenia” zastępuje często „ z Panem Bogiem” Niby nic odkrywczego poza jednym szczegółem, w pożegnaniu używane jest słowo Pan. Na większości obszarów Polski używa się skróconej wersji tego pożegnania brzmiącego „ z Bogiem”. Kaszubi przez szacunek dla wszystkiego co boskie dodają słowo Pan. Ktoś może uznać, że to żadna różnica, a jednak jest ona kolosalna.
Nawiązując do wcześniejszego tekstu nie należy się dziwić, że na Kaszubach nawet w małych miejscowościach znajdują się małe kościółki. Jednym z takich przykładów może być kościółek we wsi Sianowo.
Sianowo to niewielka wieś położona na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Wieś zajmuje brzeg jeziora Sianowskiego. Pierwsze wzmianki dotyczące znajdującej się tu osady pochodzą z roku 1348. Główną atrakcją jest szachulcowy kościół wybudowany w 1816 roku wraz ze znajdującą się w jego wnętrzu figurką Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Figurce przypisuje się cudowne boskie moce i w związku z tym, miejsce w którym się znajduje stanowi ośrodek kultu religijnego.
Sianowska Legenda
Figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem znajdująca się w zabytkowym kościele we wsi Sianowo ma swoją legendę. Według przekazów figurka została znaleziona w noc świętojańską. Znaleziska dokonało dwoje młodych ludzi zakochanych w sobie. Związek dwojga zakochanych nie był akceptowana przez żadną z rodzin, które zgodnie nie zgadzały się na ich ślub. Przebywając ukradkiem w lesie kochankowie oddając się radości wspólnego tajemnego spotkania, natrafili na drewnianą figurkę. Dostrzegli ją wśród wysokich traw podczas nocy świętojańskiej. Znalezisko zostało następnie umieszczone w specjalnie do tego celu wybudowanym kościółku.
Tyle mówi przekaz zawarty w legendzie.
Inna opowieść przedstawia figurkę Matki Boskiej jako cudownie ocaloną z pożaru w jakim spłonął pierwszy drewniany kościół znajdujący się w Sianowie. W wyniku pożaru wszystko doszczętnie spłonęło z wyjątkiem figurki. Figurka wykonana z drewna wyszła z pożaru niczym nie uszkodzona. Dla ówczesnych mieszkańców był to znak, że posiada cudowne właściwości i jest znakiem danym od Boga.
Ta i jeszcze wiele innych legend opowiadających o losach figurki wpłynęła na to, że od XV wieku do sianowskiego kościółka podążają pielgrzymki z całych Kaszub.
Sanktuarium w Sianowie
W 1816 roku wzniesiono w Sianowie niewielki kościół. Budynek wykonano w typowej dla Kaszub technologii szachulcowej lub jak inni nazywają ryglowej. Wnętrze zawiera 3 ołtarze pochodzące z XVIII wieku. W niszy głównego ołtarza umieszczona jest figurka przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach. Figurka zwieńczona jest złoconym Okiem Opatrzności i koroną. Sama figurka pochodzi prawdopodobnie z XV wieku i wykonana jest z drewna lipowego. Z naukowego punktu widzenia figurka wykonana jest w stylu tak zwanego miękkiego gotyku.
W 1966 roku podczas obchodów 1000-lecia chrztu polskiego sianowska Madonna z dzieciątkiem została dekretem papieskim ukoronowana i ogłoszona Królową Kaszub.
Sanktuarium sianowskie stanowi miejsce wielkiego kultu religijnego dla ludności całych Kaszub. Dwa największe odpusty ściągające bardzo wielu wiernych, odbywają się w okresie letnim. Pierwszy przypada na okolice 18 sierpnia, natomiast drugi odbywa się około 8 września. Oba wydarzenia religijne uważane są za najważniejsze na Kaszubach.
